شکی نیست که باید از نقطه‌ای حرکت کرد. شاید این نقطه عطف گردد به جنبشی که می‌تواند توسعه را برای خوزستان رقم بزند. البته توسعه به معنای تمام و کمال آن، یعنی در تمام ابعاد تعریف‌شده که شروع آن اراده همگانی برای حرکت و تغییر است و مسیر آن درون امیال انسانی و همت متعالی آن‌ها نهفته است. تغییر و تحول رفتاری کاری طاقت‌فرسا و زمان‌بر است، ولی دیگر چاره نداریم باید برای رسیدن به تعالی و پیشرفت گام‌های عملی و اساسی برداریم مگر نه همه باهم رو به خفگی عام خواهیم رفت. در این حرکت و جنبش و بیداری اذهان است که یا موفق می‌شویم و یا در این وادی پر محنت خوزستان همه باهم گرفتار می‌مانیم تا ببینیم تقدیر و سرنوشت برای ما چه ها رقم خواهد زد. بگذارید عرایضم را با حکایتی عرفانی اما تأثیرگذار ادامه دهم. در کتاب اسرارالتوحید فی مقامات ابوسعید ابوالخیر از محمد بن منور نقل است که: “شیخ یک‌بار به طوس رسید. مردمان از شیخ استدعای مجلس کردند. اجابت کرد. بامداد در خانقاه استاد تخت بنهادند. مردم می‌آمد و می‌نشست. چون شیخ بیرون آمد مقریان قرآن بر خواندند و مردم بسیار درآمدند، چنانکه هیچ جای نبود. معرف بر پای خاست و گفت: «خدایش بیامرزاد که هرکسی ازآنجاکه هست یک گام فراتر آید.» شیخ گفت: «و صلی‌الله علی‌محمد و آله اجمعین.» و دست به روی فرو آورد و گفت: «هر چه ما خواستیم گفت و همه پیغمبران بگفته‌اند، او بگفت که از آنچ هستید یک‌قدم فراتر آیید.» کلمه‌ای نگفت و از تخت فروآمد و برین ختم کرد مجلس را”
در دنیای وانفسای شبکه‌های اجتماعی و ارتباطات آن‌قدر عادت کرده‌ایم حرف‌های مفصل و پرمعنا بشنویم که سردرگم شده‌ایم و نمی‌دانیم حکایت و قصه چیست و برای برون‌رفت از شرایط فعلی چه‌کار باید کرد. البته جایی که حرکت‌های گروهی و سازمان‌دهی شده در حال انجام است نیاز به تخصص و علم و برنامه‌ریزی یک ضرورت است؛ اما تکلیف مردمان عادی که دوست دارند برای تغییر و توسعه گام بردارند چیست؟ جواب همین حکایت شیخ ابوسعید است. شما در هر جایگاه اجتماعی که هستید و هر نقشی در جامعه دارید می‌توانید شروع‌کننده حرکت توسعه و اصلاح باشید. در این روش که من اسم آن را حرکت جنبش فردی می‌گذارم مانند قانون جنبش مولکولی هر فرد می‌تواند بعد از حرکت خود دیگران یعنی افراد هم‌جوار خود را به حرکت درآورد. این افراد هم‌جوار از اعضای خانواده گرفته تا همکاران و همسایگان تا افراد دیگر می‌توانند متغیر باشند. مثلاً نقش یک زن خانه‌دار برای تربیت فرزندان بی‌بدیل است و زن می‌تواند موتور محرک جنبش آفرینی در توسعه باشد اگر حرکت و رفتارهای آن هوشمندانه باشد.
بگذارید مثالی بزنم، فرض کنید از فردا من تلاش کنم در خیابان اشغال نریزم و با صبر و تحمل و تمرین اخلاقی هر چیزی زائدی را که تا دیروز در خیابان بدون حس مسئولیت پرت می‌کردم تا رسیدن به اولین سطح عمومی زباله در دستم نگهدارم و من‌بعد این رویه اخلاقی و عملی را به اعضای خانواده و دوستان و همکاران و همسایگان و… ترویج کنم. اگر چنین حرکتی عملی و فراگیر شود تصور نمایید بعد از گذشت مثلاً یک ماه، دو ماه و چند ماه چه تعداد از افراد شهرم می‌توانند در نظافت و زیبایی شهر سهیم باشند. در مباحث مختلفی می‌توان چنین مثال‌هایی زد. در بعد مصرف برق و آب، در بعد رانندگی و رعایت به قانون، در بعد احترام گذاشتن عمومی به همدیگر و صدها مثال دیگر که انجام دادن آن‌ها به‌راحتی امکان‌پذیر است و فقط نیاز به اراده و تمرین و همت متعالی دارد.
اگر از وضع موجود خسته شده‌اید و واقعاً نگران آینده خود و همنوعان خود هستید بیایید از فردا باهم شروع کنیم و هر کس به‌نوبه خود یک حرکت روبه‌جلو را شروع کند حتی اگر به‌اندازه یک‌قدم برداشتن باشد. شک نکنید بعد از گذشت یک ماه می‌توان دید که جامعه ما به‌اندازه میلیون‌ها قدم پیش افتاده است.

نویسنده: نوید قاعدی