انقلاب، انقلابِ اسلامیِ۵۷ به رهبری امام(ره) سرآغاز یک ‌مسیرِ روشن برای ملت و کشورِایران بود. این را یک گزاره دقیق و صادق می دانم. آغازین فصل پیروزی و رابطه خداباورانه و مردم دارانه ای که میان آحاد مردم در جریان بود، صداقتِ این نگاه را گواهی می کند. اینجا به یک “اما” ی بزرگ و راهبردی می رسیم؛ اما این مسیر تا زمانی روشنای خود را می تواند داشته باشد که مسئولان و مردم بر همان طریق که به حق صراط مستقیم است، استوار بمانند. به آرمان های انسان ساز انقلاب، وفاداری نظری و عملی داشته باشند. میان مردم و حاکمان “حجاب” نباشد تا “حاجبان” به فراصت بهره برداری به نام و کام خود بیفتند. حجابِ بین مردم و مسئولان، می تواند به دیواری بلند تبدیل شود که آنان را در دو جهان جداگانه قرار دهد تا حدی که نه دغدغه هاشان مشابه باشد ونه درد شان مشترک. یعنی همانی که به نوعی قبل از انقلاب هم تجربه کردیم و برای برهم زدنِ سازمان آن، به “انقلاب” رسیدیم بعد از این که نقد ها و انذار ها و هشدار ها به نتیجه نرسید. چون به نتیجه نرسید مردم به میدان آمدند تا تاریخ یک بار دیگر “یوم الله” را تجربه کند. آنچه باید بدان تصریح کرد، همان کلامِ معیارِ معمار کبیر انقلاب اسلامی است که خطاب به مسئولان، به صراحت فرمود: “این جمهوری را تضعیفش نکنید. بترسید‌‎ ‌‏از آن روزی که مردم بفهمند در باطن ذات شما چیست، و یک انفجار حاصل بشود. از‌‎ ‌‏آن روز بترسید که ممکن است یکی از «ایام الله» پیدا شود و آن‌‎ ‌‏روز فاتحه همه ما را‌‎ ‌‏می خوانند.” باید به مشرب معرفتی و عملی اول انقلاب برگردیم. راهبردسازی های خلفِ صالحِ خمینی نیز برای بازگردادندن قطار به ریل اول انقلاب است. بیانیه گام دوم انقلاب، تبیینِ به روز شده آرمان های انقلاب است که اگر محقق شود باز در همان مسیر روشن و متعالی قرار خواهیم گرفت. در فضایی که میان مردم و مسئولان، فاصله ای نباشد. کسی مسئولیت را با ریاست، عوضی نگیرد. ارزش ها، سر جای خود باشند و هیچ نفوذیی نتواند آن ها را عوض کند تا بستر برای رشد عوضی ها فراهم آید. وقتی همه سرجای خود باشند، متولیان امر نیز بدون هیچ فاصله ای در میان مردم خواهند بود. درد مردم را به جان خواهند فهمید و برای فراهم‌آوردنِ نیاز های زندگیِ عزتمندانه برای صاحبان انقلاب خواهند کوشید. راه بر تحقیر مردم بسته خواهد شد و شاهد تکریمِ مستضعفان به عنوان صاحبان انقلاب خواهیم بود. تکریم و تعظیم آنانی که به تصریح کلام خداوندی، اراده حق این است که بر آنان منت نهاده و و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین قرار دهد. ما دیری است به تحقق این وعده، می خوانیم؛ وَنُریدُ أَن نَمُنَّ عَلَى الَّذینَ استُضعِفوا فِی الأَرضِ وَنَجعَلَهُم أَئِمَّهً وَنَجعَلَهُمُ الوارِثینَ. باری، بکوشیم به منهج نورانی اول انقلاب حرکت کنیم تا راه همچنان روشن باشد و بتوانیم به مقصد متعالی خود برسیم. ان شاالله

نویسنده : عباس محمدیان