روز خبرنگار با شهادت شهید محمود صارمی نقش بست و به این حرفه رنگ و بوی دیگری داد، حال دیگر بر حرفه خبرنگاری خون شهیدانی نقش بسته است که بار مسئولیت خبرنگاران را سنگین تر می نماید.
خبرنگاری یعنی با همه اقشار جامعه ارتباط داشتن، یعنی درد دل دیگران را شنیدن و درد خود را فراموش کردن، یعنی بدنبال حق و حقوق دیگران رفتن و بی حقوق ماندن ، یعنی با خنده ها خندیدن و با گریه ها گریستن.
خبرنگاران همان سربازان گم نامند، که در جنگ سخت جان فشانی کردند و اکنون در جنگ نرم با سلاح قلم پرده از توطعه ها بر می دارند، هرجا که خبرنگاران حضور دارند همه چیز شفاف و آشکار می شود.
درعصر ارتباطات، قطعا نقش خبرنگار به عنوان ابزار اطلاع رسانی،حیاتی و انکار نشدنی است، اطلاعات صحیح و قابل اطمینان، تنها از راه خبرنگاران کسب می شود، خبرنگاران که از مهره های اصلی این مهم به شمار می آیند، باید با قبول خطرهای فراوان،به واقعیت مسأله پی ببرند و آن را به مردمان برسانند.
اما سهم خبرنگاران از این عصر پر تلاطم چیست؟ خبرنگاران حتی از حقوق قانونی یک کارگر ساده هم بهره نمی برند، در واقع حقوق قانونی آنها پرداخت نمی شود، نداشتن پوشش بیمه ای ، دریافت حقوق های نا چیز (حتی پایین تر از کف حقوق اداره کاری) ، نبود امکانات رفاهی ، دقدقه های مسکن و … ، مشکلاتی است با آن در گیر هستند و در واقع یکی از ارکان امنیت جامعه، خود امنیت شغلی ندارند، اما باز هم باعشق خبرنگار می مانند و همچون شمع برای روشنی راه مردم می سوزند.
در پایان با درود به روح شهدای خبرنگار و همکارانی که دیگر در میان ما نیستند، این روز شریف را به همه خبرنگارانی که با عشق پای کار ایستاده اند و مشکلات جامعه را رصد می کنند تبریک عرض می نمایم ، به امید روزی که به جای نگرانی از آینده، امید را در چشمان خبرنگاران ببینیم.
ز درد نکته سنجی هرکه آگاه است می داند که معنی در دل اول خون شود وآنگه سخن گردد
عباس مطر